කැලේ නීතිය

      මිනිය ගොඩට ගත්තේ පණ පිටින් වැළලූ වළෙන්ය. පණ පිටින් වැළලූයේ  පවුලේ කුල ගර්වය කෙළෙසූ නිසාය. කරක් පස් යට කළ පසු ගල් ගසන්නට යැයි මුල්ලා කී විට වටේ රැස්වී සිටි හැමෝම ඔහුට අවනත වූහ. ගැහැණු බුර්කා වලින් මුළු සිරුරම වසා ගෙන ඇස් දෙකට ඉදිරියෙන් වූ සිහින් දැලෙන් එල්ලය ගෙන ගල්  එල්ල කළහ. අල්ලා දෙවියන් සිටියා නම් කිසිවෙකුටත් ඇයට ගල් ගසන්නට ඉඩ නොදෙනු ඇත.
  'නුඹලාගෙන් පව් නොකළ කෙනෙක් වෙත් නම් පළමුවන ගල ගසා පල්ල" කියන්නට යේසුස් වහන්සේ ආවේ ද නැත. කැලේ නීතිය රජ වූ රටක, නීති රීති ක්‍රියාත්මක නොවන රටක, සාධාරණයක්,යුක්තියක් පසිඳලන්නට කවරෙක් නම් ඉදිරියට එනු ඇත්ද?
   ගල් ගසා මරණු ලැබූ මිණිය නව යොවුන් යුවතියක ගේය. කළ වරද භද්‍ර යව්වනයේම හුන් තවත් මානවකයෙකුට ප්‍රේම කිරීමය. රට ඇෆ්ගනිස්තානයයි. ගම, එම රටේ උතුරේ පිහිටි නූගතුන් පිරුණු නියම් ගමක්ය.
    මරා දැමුණු යුවතියගේ නම අසීසාය. උරංගා ඇගේ ඥාති සොයුරිය පණ පිටින් මෙසේ ම්ලේච්ඡව මරා දමණු බලා සිටිය නොහැකි නිසාම දෙපා වලට ඉක්මන් ගමන් යන්නට අවසර දුන්නේ නැත. එහෙත් සිය නෑනන්ඩිය යලිත් නො එන ලෙසින් ඉක්මන් ගමනක් ගොස් හමාරය.
   අසීසාගෙ මුහුණ බැලිය නොහැකි තරමට ගල්පහර වලින් විරූප වී ඇත. ලේ නොගලන්නේ කොතනින්ද කියා සිතා ගන්නට බැරිය.ඒ තරමටම මුහුණ තුවාල වී ඇත. තවත් ඒ සිත් පෙලන දර්ශනය බලා සිටිය නොහැකිව උරන්ගා බුර්කාව දෑතින් ඔසවා ගෙන දුර්ජන මුහුණු නොපෙනෙන තෙක් මානයක වූ සිය මැටි ගෙදර දක්වාම එක පිම්මේ දුවන්නට විය. ඒ හිතට ඇති පදම් හඬා වැළ පෙන්නටය. 
     " අපේ ආගමේ විදිහට අවසාන කටයුතු කරන්න අවශ්‍ය නැහැ. මේ කෙල්ල අපට කළ අවමානයට මීට වඩා වෙන දඬුවමක් නැහැ. සර්ව බලධාරී දෙවියන් වහන්සේ දන්න මේ හැතිරි කරපු පාප කර්මය මොකද්ද කියලා. තුහ්! තුහ්!" කියා කෙල ගසමින් උජාරු කම් කියන ගමේ මුල්ලාගේ බහට මුළු ගමම අවනතය. කීකරුය. නලංගුය. උරන්ගාට ඉවසිය නොහැක්කේ එයයි.
  මියගිය අසීසාගේ..නැත...මරා දමනු ලැබූ අසීසාගේ මව බුර්කාව තුළට වී මුල්ලාගේ වදන් අනුමත කළේ අසීසාගෙ පියාගෙ අනෙක් බිරියන් තුන් දෙනාද සමගින්ය. බිරියන් තුන් හතර දෙනෙකුට දරුවන් විසි තිස් දෙනෙකු සිටිනා මෙවන් පවුලකට දරුවෙකුගෙ මරණය සයුරෙන් දිය දෝතක් අහක ගියාක් මෙනි. සිත් වේදනා වන්නට කිසිදු කාරණයක් නැත.
  කුරාණයේ මුල්පිටුව වත් කියවන්නට නොදත් අමන මරි මෝඩ මුල්ලා ආගම කියවන්නේ කට පාඩමෙන්ය. ගැහැනු ළමයින්ට ඉස්කෝල තහනම්, අකුරු කරන්නට තහනම් පෙදෙසක ගැහැනු ළමයින්ට ප්‍රේමකරන්නට ඉඩ හසර දෙනු ඇතිද? උරන්ගා මේ සියල්ල හිතමින් මේවා වෙනස් කරන්නට  අල්ලා දෙවියන් නැවත උපදින්නේ නැත්තේ ඇයිද යැයි සිය දහස් වර සිතා ඇත. මුල්ලා ගිය මාසයේ සිය හතරවෙනි බිරිඳ ලෙස අවුරුදු දොළහක ගැටිස්සියක්ව කැන්දාගෙන ආවේ, ඇයගේ පියාට මුදල් හදල් සමග බැටලුවන් රංචුවක් හිලව් කරමිනි.
      අසීසා, සිය පියාගෙ පළමු බිරියගේ වැඩිමහල් දියනිය වී ඉපිද සිටියාය. කුඩා කල පියාගේ එකම හුරතලිය ඇය වුවද බිරියන් සමගම දරුවන් වැඩි වෙන විට දරු හුරතල් බැලීමක් කොයිම වෙලාවක සිදු වුණේ නැති තරම්ය. අසීසා බැටළු රංචු දක්ක ගෙන කොල්ලන් හා එක තලයට, හරි හරියට  කඳු මුදුන් වලට ඇදෙදී දොසක් කියන්නට කවුරුත් අවේ නැත. එහෙත් ඇය හඬ නගා සිනා සෙන විට, සෙල්ලමෙන් පැරදුණු කොල්ලන්ට හූ කියන විට නම් නැන්දලා සහ පුංචි අම්මලා තරවටු කළා උරන්ගාට මතකය.
   අසීසාට සහ උරන්ගාට පාසැල් යාම තහනම් විය. මල්ලිලා පමණක් කිලෝ මීටරයක් පමණ දුරින් වූ පාසැලට යති. ඔවුන්ගෙ පොත්වල පින්තූර බලන්නට හෝ ඉඩ ලැබෙන්නේ ඔවුන් ගෙදර නැති වෙලාවට පමණක්ය. 
  "උඹලා කෙල්ලො. උඹලට ඔය පොත් අල්ලන්න වත් හොඳ නැහැ. පව්. ගෑණු ජාතිය, ජරා ජාතිය. ගලේ ගහ පිය..මරා දමපිය"
  පොත් බලන්නට ගන්න උත්සාහයන් නතර වෙන්නේ ඒ ආකාරයෙනි. උරන්ගා, අසිසා මෙන් සියලු ගැහැණු දරුවන් මේ කෙණෙහිලි වලට ගොදුරු වුවත් විරෝධතා නගන්නට හෝ පිකට් කරන්නට සංවිධාන එහේ නැත. එසේ කළොත් මරණය නියතය.
         පවුලේ පිරිමි දරුවන් ගැහැණු දරුවන්ව එසේ පාච්චල් කරද්දී වැඩිහිටියන්ද ඔවුන්ට උඩ ගෙඩි දෙමින් පවතින සම්ප්‍රදායන් සහ ආකල්පයන් අනුමත කළහ. 
   අසීසාට මෙන්ම උරන්ගාටද මේ කිසිවක් අභිබවා යා නොහැක. ඒ සඳහා දැනුමක්ද නැත. තාත්තාත්, අම්මලාත් පුතුන්ගේ පැත්තේය. ඔවුන් විදි දුක්, කම් කටොලු, අතවර දැරියන්ද විඳිය යුතු යයි ඔවුහූ අදහති. වැල යන අතට මැස්ස ගහනවා මිසක ඒ තමන්ගේ උපන් කරුමය සහ උරුමය යයි සිතනවා මිසක ඉන් එහාට සිතන්නට ඔවුන්ට ඥාන ශක්තියක් නැත. අම්මලා සිතන්නේ ගැහැණුන් ඉන්නේ ගෙදර දොරෙහි වැඩ කරන්නට, දරුවන් වදන්නට සහ හදන්නට පමණක් බවයි. ඒ වගේම පිරිමින්ගෙ ගුටි බැට වලට ලක් වීම, ඔවුන්ට දාස මෙහෙවර කිරීම තමන් ලබා උපන් දෙයක් බවත් ඔවුහූ පිළිගත්හ. මේවාට විරුද්ධව කතා කිරීම දෙවියන්ට එරෙහි වන තරමේ පාපයක් ලෙසද ඔවුන්ට කියා දී තිබිණි. 
    පිරිමින්ගේ කිසිදු තීන්දුවකට එරෙහි වීමට ගැහැණුන්ට නොහැකිය. අසීසාත්, උරන්ගාත් වයසින් මෝරද්දී මේවා ගැන රහසේ කතා කළද ඉන් එහාට කිසිවක් කරන්නට හැකියාවක් ඔවුන් තුළ වූයේ නැත.
   වැඩිවිය පැමිණීමත් සමගම අසීසා සහ උරන්ගාට බැටුළුවන්ව ගෙනයාම සපුරා තහනම් වූයේ සම්ප්‍රදායන් අනුවය. බැටළුවන් උලා කද්දී කොලු කෙල්ලන් සෙල්ලමේ යෙදෙති. දැන් ඒ සියල්ල යව්වනය විසින් උදුරා ඉවත වීසි කර ඇත. ළමා විය නොඉක්මුණා නම් හොඳ යයි සිතෙන්නේ එවිටය.
    අසීසාට තමන් සමග එක රෑනෙ කෙළි දළෙහි යෙදුණු කොලු කෙල්ලන්ව මතක් වෙයි. එළු, බැටළු, ගවයන් නිදැල්ලේ තන උලා කද්දී වසන්ත කාල සුන්දර කළ කෙලි සෙල්ලම් සිත කොනිත්තද්දී උරන්ගවත් ඇදගෙන  කඳු වළල්ලට දුවන්නට සිතෙන සිත අසීසා රෙදි කැබැල්ලක ඔතා වහළට විසි කරයි. එය නැවත තමන් ළඟට නො එනවා නම් හොඳය.
    අසීසාගෙ පියාගෙ තුන්වෙනි බිරිඳට කුළුඳුල් පුතා ලැබුණ විට අසීසාට මහත් සතුටක් දැනිනි. ඒ දවස් හයකින් එලැඹෙන නම්තැබීමේ උත්සවයට සතුටු විය හැකි නිසාය. ඒ උත්සවයට සහභාගි විය හැක්කේ කාන්තා පක්ෂයට පමණක් වුවද එදාට නටන්නත්, ගයන්නත් ලැබෙන අවස්ථාවෙන් තරුනියන් උපරිම ප්‍රයෝජන ගනිති. ඉනුත් සින්දුවක් කියා, චුට්ටක් නටා අහින්සක සතුටක් ලබනව මිස ඉන් ඔබ්බට යෑමක් කිසි විටෙකත් සැබැ නොවන සිහින පමනකි.  . . . .
(ඉතිරි කොටස මග...)