'නහී වේරෙන වේරානි'

කතන්දර කිය කියා හිටියට මම ඕගොල්ලන්ට වැඩිය මොකුත් කිව්වෙ නැහැ නේද මං ගැන..? මම ටිකක් මුරණ්ඩු ගති තියෙන කෙනෙක්...අකීකරුමත් නැහැ...හැබැයි හැමෝම කියන දේවල් අහන්නෙත් නැහැ. අනික් අය කියන දේවල් හොඳට අහ ගෙන ඉඳල මට ඕනි දේ කරනව.
වැරදුණත්, පැරදුණත් මම ගත්තු තීරණ නේ?
මම ගොඩක් රැඩිකල් + නිදහස් මතධාරී + රොමැන්ටික්+ 20% විතර සම්ප්‍රදායික ඒ වගේම වෙඬරු වගෙ හදවතක් තියෙන ගොඩක් සංවේදී පොරක්....පොරක්ද පොරියක්ද මම දන්නැහැ....පොත් කියවද්දිත් අඬනව. චිත්‍රපටි බලද්දිත් අඬනව..කොටින්ම කියනව නම් මට අපේ මල්ලි දාපු නම, 'ඇඬුමි'. ලස්සනයි නේද? මම එයාට කියන්නෙ 'නිල මැස්සා" කියල.  
ඉතින්..ඔන්න අදත් කියන්න ආපු දේ වලින් පීලි පැනලා මම වංක ගිරියෙ යනවා. අර 20% සම්ප්‍රදායික කතාවට සමහරු ඔච්ච්ම් කරනවා. ඒ වුණාට මගෙ හිතේ 20% නියෝජනය කරන ගැහැණියට ලොකූ සොෆ්ට් කෝනර් එකක් තියෙනවා.එයාට තමයි මම මගෙ ජීවිතය චැනල් මාරුකරන දුරස්ථ පාලකය දීල තියෙන්නෙ. 
'දැන ගියොත් කතරගම, නොදැන ගියොත් අතරමග' කියනවනෙ..ඉතින් මම නමැති දඩබ්බරී සීමා මායිම් පනින්න හදනකොට අර සම්ප්‍රදායිකා තමයි ටොක්කක් ඇනල මාව පියවි ලොවට ඇදල ගන්නෙ. එයා හිටියෙ නැත්නම් මම මැරිච්ච තැන් වල ගසුත් පැලවෙලා, රූස්ස ගස් වෙලා. දඩබ්බරීටත් මම ආදරෙයි...එයා තමයි කොලු වැඩ කරන්නෙ. පිරිමි වැඩ කරන්නෙ. හැබැයි පිරිමි කරන සේරම දේවල් ගැහැණුන්ට කරන්න බැහැ කියලත් මම හොඳාකාරවම දන්නව. මොකද ගැහැණු, පිරිමි ජෛව විද්යාත්මකව වෙනස් නෙ? කාය ශක්තිය වෙනස්..ගැහැණුන්ගෙ ලලනා ලාලිත්‍යය විනශ කරගෙන පිරිමියෙක් වගෙ වෙන්න යන්න මම නං ඇත්තටම කැමති නැහැ. ගැහැණු කම , සුන්දරත්වය, ලාලිත්‍යය එහෙමත් රැක ගෙන පිරිමිත් එක්කම අත් වැල් බැඳ ගෙන ඉස්සරහට යන එක නෙ හරි..මන්දා..මගෙ මොට්ට මොළේට නං හිතෙන්නෙ එහෙමයි.. 
ඔන්න මට ටැපලිලා..මාක්ස් සහෝදරයාද ලෙනින් සහෝදරයාද කිව්වෙ අර ස්ත්‍රී පක්ෂයේ සංවර්ධනයක් නැතුව කෙරෙන සංවර්ධනය අසම්පූර්ණයි කියල..අනේ..ඔය සහෝදර සහෝදරියො මට සහයෝගය දෙන්න කෝ..චුට්ටක් මතක් කරලා.. හා..හා...බැරිනම් කමක් නැහැ. කවුරු කිව්වත් ඒක බොරු නෙවෙයි නේ..? ඒ කතාවලින් වැඩක් නැහැ, අපට. ඉතින් මගෙ ඔල මොට්ටල කතා වලට සමාවෙලා යන්න ආපු ගමන යමුකො. මා ගැන දැන් චුට්ටක් දන්නව නේ..ඉතිරිවා පස්සෙ කියන්නම්. මගෙ කතා කියවන කොට වැටහේවි ඕගොල්ලන්ට මගෙ හැටි.
ඔන්න ඉන්ද්‍රගෙයි මගෙයි ප්‍රේමෙට ඒ ගොල්ලන්ගෙ තාත්ත උදැල්ල දැම්ම..එයාව කොළඹ ඉස්කෝලෙකට දමල. ඉන්ද්‍ර මට කියනවා අපෙ අප්පච්චිටත් කියන්න ලු මාව කොළඹ ඉස්කෝලෙකට දමන්න කියල. මම අම්මගෙ මාර්ගයෙන් අප්පච්චිට මගෙ අදහස දන්නල යැව්වා...හැබයි ප්‍රතිඵලය බිංදුවයි. 
මම ඉන්ද්‍රට ලියුමක් ඇරියා මොනවා හරි කරන්න කියලා. එයා අපේ විද්‍යාව සර්ට මේ ගැන කියලා. ඉතින් දවසක් සෙනසුරාදාවක සර් ආව අප්පච්චිව මුණ ගැහෙන්න..තව සර්ල දෙන්නෙකුත් සර් එක්ක ආවා. මම දොර මුල්ලට වෙලා ඒ ගොල්ලන්ගෙ කතාව අහගෙන හිටියා. 
" අත්තනායක මහත්තයා...අපි ආවෙ මලිතිගෙ උසස් අධ්‍යාපනය ගැන කතා කරන්න..." 
" මොකෝ, අපෙ ළමය හොඳට වැඩ කරන්නෙ නැද්ද පංතියෙ..ටිකක් නැටුමට, ගැයුමට බරයි නේද?"
" නැහැ..නැහැ... ඒක නෙවේ...අපෙ ඉස්කෝලෙ දැන් ගුරුවරුත් මාරුවෙල ගිහින්...එච්චර හොඳ ප්‍රතිඵල බලපොරොත්තු වෙන්නත් බැහැ...මේ කොලඹ ඉස්කෝලෙකට වත් දම්මොත් හොඳයි නේද?"
" අපෝ..මතක් කරන්න එපා...මෙයා ගෑනු ළමයෙක් නෙ....මොන රස්සවලට යවන්න කියලද? තව ටිකක් කල් ගියහම කාට හරි බන්දල දෙනව මිසක, මොකට ඔච්චර වියදම් කරනවද? (ඔන්න අපිව තක්සේරු කරන හැටී) ඇත්තම හේතුව..මේ..මලිතිගෙ මල්ලි...නිහාල්..එයා ලබන අවුරුද්දේ ඕ ලෙවල් කරනවානෙ..එයාව කොහෙ හරි හොඳ ඉස්කෝලෙකට දමන්න තමයි මම හිතා ගෙන ඉන්නෙ. පුතාට ඉහලට උගන්වන්න ඕනි මහත්තයො..කෙල්ලන්ට මොකට ඔච්චර උගන්වනවද?" මට යටි ගිරියෙන් කෑ ගහල අඬන්න හිතුනා. මල්ලි කවදාවත් පලවෙනිය වෙන්නෙත් නැහැ...ඔන්න...ස්ත්‍රී පුරුෂ සමාජ භාවය මට හරස් වෙච්ච හැටි....
ඉතින් අම්මා තේ හදා ගෙන ආවා..සර්ල තේ බීලා යන්න ගියා..සර්ල කොච්චර කරුණු කිව්වත් අප්පච්චිගෙ වානේ හිත උණු කරවන්න කාටවත් බැරි වුණා. කාටද මේ අවනඩු කියන්නේ?
මල්ලි ඊලඟ අවුරුද්දේ විභාගේ ගත්ත. ප්‍රථිඵල එන දවසෙ අප්පච්චි හිටියෙ බොහොම බලාපොරොත්තුවෙන්, හරියට මගෙ දිහාවට උඹට දෙන්නම් බැටේ කියන්න වගෙ.  මල්ලි වැඩ හතරයි පාස්. මට පුංචි සන්තෝසෙකුත් ආව. නපුරු වින්දනයක්...ඒත් මම 'නහී වේරෙන වේරානි' කියල හිත හදාගෙන මල්ලිට කිව්ව, " ඔයා ලබන පාරත් ලියන්න මල්ලි. එතකොට ඔයට හොඳට පාස් වෙන්න පුළුවන්" කියල.
හැබැයි අප්පච්චිත් එක්ක නම් මගෙ හිතේ හට ගත්ත, නිකන් අප්‍රසන්න කම වගෙ ගතිය ටිකක් කල් තිබුණ. මම පශ්චාත් උපාධියත් සමත් වුණාම මම කිව්ව අප්පච්චිට,අප්පච්චිගෙ කීකරු පුත්‍රයාට වඩා දඩබ්බරී නම් වූ අකීකරු දියනිය ගොඩක් ඉගෙන ගත්තා කියල. ඔය සිද්දියත් මතක් කරල දුන්න. 
"වෙන්න තියෙන දේ කොහොමත් වළක්වන්න බැහැ පුතේ. ඔයා දිනනවා කියල මම දැනගෙන හිටියා" කියල කිව්ව. මට දුකත් හිතුන අප්පච්චි ගැන.


අදට මගේ කතාව මෙතැනින් අවසානයි..අසා සිටි ඔබ සැමට ස්තූතියි.