පුලින තලාව

හවසට ගේ ඉස්සරහ පඩිය උඩ ඉඳගෙන, කන්ද උඩින් රතු පාට ඉර බැහැ ගෙන යනව බලා ඉන්න මම හරිම ආසයි..වළාකුළු සේරම රත්තරන් පාටයි...සමහර දාට මිදුලෙ කොනේ තියෙන මැයි ගහේ මල් අතරිනුයි ඉර බිමට වැටෙන්නෙ.

ඉර නගින්නෙ නමුනුකුල කඳු මුදුනින් මීදුම කැරැල්ලකුත් කර වටේ ඔතාගෙන...අහල පහල ලතා මඬුලු වල වැතිරිලා සනීපෙට ඇහැ වහ ගෙන ඉන්න පුංචි පිනි කැට, ඉර එලියට මිනි කැට වගෙ දිලිසෙනව.

ඒත් ඉර බහින්නෙ ගල පිට ගල කඳු මුදුනින්...වටේටම නිල්පාට කඳු.

කුරුල්ලො කුඩු වලට පියාඹනව..අපි සේරම කාක්කන්ව ගනන් කරනවා. එක එක රටා හදා ගෙන කාක්කො පියාඹනව. කඳු අග්ගිස්සෙ ... එකේක හැඩේට තුරු පේලි සැදී පැහැදී රාත්‍රියට පිළි ගැනීමේ ගීත ගයනව...

කිරි බැබලෙන හඳ නමුනුකුලට මුවා වෙල මුකුළුව. තාරකා වල හැඩ තල වලින් යෙන් ඒවා හඳුනගන්න බලනව...මම ආසම හත් දින්නත් තරු පොකුර දිහා බලාන ඉන්න...ඒ වගෙම සිකුරු තරුවටත් මගෙ හිතේ තිබුනෙ පුදුම ලෙන්ගතු කමක්.

ඔහොම ඉන්නකොට මට ඉන්ද්‍ර හිනා වෙවී මගෙ හිතට පිවිසෙනව. එය දුන්නු ප්‍රේම පත්‍රයක

අමරදේවයන්ගෙ ගීතයක වචන ලියල...

"පාලු අඳුරු නිල් අහස මමයි..ඈත දිලෙන තනි තරුව.. ඔබයි..යුගයෙන් යුගයට..."

....මම හිමිහිට සින්දුව මුමුනනනවා.

ඉරිද උදේට හැම දාම මම ලොකු අම්මිලගෙ ගෙදර දුවනව..අම්මටයි අප්පච්චිටයි කියන්නෙ නං පත්තර කියවන්න කියල...ඒ වුනාට ඇත්ත මොකක්ද දන්නවද? ඉන්ද්‍ර නැවතිලඉන්නෙ එහෙ..ඒ ගොල්ලන්ගෙ අප්පච්චියි අම්මයි ඉන්නෙ වෙන දිහාවක..එහෙ වැඩිය හොඳ ඉස්කෝල නැහැල්ලු...

ලොකු අම්මිල ගෙදර නාන බුබුලෙ නිල් කැටේට වතුර...හරිම සීතලයි...වතුර උනන තැන කුඹුක් ගහකුත් තියෙනවා. මම ඒ ලිඳෙ නාන්න ආසයි....ලිං කට ලඟටම වතුර...ඒත් මම නාන කොට ලොකු අම්මි කියනව,

" ඉන්ද්‍ර පුතේ, ඔය නංගියට වතුර දෙකක් ඇදල දෙන්නකො' කියලා.

මට මොන සැපද?

ඉන්ද්‍ර වතුර ඇදල මගෙ අතට දෙනව..මාත් ඉතින් ගලක් උඩ වාඩි වෙල නාගන්නව...

"සර් මොනව හරි කිව්වද? මං නිසා ඔය ගුටි කෑව නේ?"

මම මොකුත් නොකියා මූණට වැටුණු කොණ්ඩෙ එහා මෙහා කරනව. මම වතුර බින්දු අස්සෙ එයා දිහාවෙ බලනව...කියන්න කියල කොච්චරක් දෙවල් හිතේ ගොඩ ගැහුණද රැයක් පුරා? ඔක්කොම හිරවෙලා...උගුර අස්සෙ..

"ඔයගෙ කවිය ලස්සනයි...මට ද ඒක ලිව්වෙ?"

ඔහු ලිඳට එබෙන ගමන් අහනව...

"නැතුව වෙන කාටද?" මම එහෙම හිතනව විතරයි...ඉන්ද්‍රගෙ ඇස් දෙක මාව ගොලු කරල වගෙ.

"මොකද කතා නැත්තෙ, ඉබ්බි?"

"මට සීතලයි ඉබ්බො" ඒකනං යාංතම් කියා ගත්තා.මගෙ තොල්පට නිල්පාට වෙල ඇති සීතලට, මට හිතුන...මට දැනුණා දත් ඇඳු දෙක කිටි කිටි ගාල ගැහෙනවා.

"එහෙනම් ඔය සබන් ගා ගන්න...මම යන්නම්"

"ලොකු අම්මිට එන්න කියනවද මගෙ පිටේ සබන් ගාන්න?"

"මම ගාන්නද?"

මම ඔහුට වතුර අහුරක් විසි කරනවා.

" ලොකු නැන්දේ..අන්න අවුරුදු කුමාරි එන්නලෝ"

අපරාදෙ මං සීතලයි කිව්වෙ...

"ඉක්මනට නාගෙන ගෙට එන්න පුතේ..මම තේ එකක් හදල තියන්නං...."

අපි තේ බොද්දි තේ කෝප්ප මාරු කර ගන්නව කාටවත්ම පේන්නැති වෙන්න...

" කියග,තොප තුඩ වැකි තැන්"

එයා විහිළු කරන්නෙ එහෙමයි.

මගෙ තෙත කොණ්ඩෙන් වතුර බේරෙනව..එයා ඒ වතුර බිංදු අත්ලට එකතු කර ගෙන එයාගෙ මූනෙ විසිරුව ගන්නව....ලොකු ලොකු බලාපොරොත්තු, ප්‍රාර්ථනා ඒ දවස් වල අපේ හිත් වල දඟ කළේ නැහැ...

" ඔයා ගොලු හදවත කියෙව්වද?"

"ඔව්..හරි දුකයි..."

" ඔයා මගෙ ජීවිතෙත් එක්ක සෙල්ලම් කරන්නෙ නැහැ නේද දම්මි වගේ.."

" ඔන්න පිස්සු කියෝනවා.."

"මැට්ටි"

"මැට්ටා"

"පිස්සි"

"පිස්සා"

"මෝල් ගහ"

" වංගෙඩිය"

" ලොකු අම්මි, ඉන්ද්‍රයිය මට නම් කියනවා"

"ඔය දෙන්නගෙ වැඩේ රන්ඩුව ඉතින්...ඔය පත්තර බලන හැටිද?"

ඔහු එලියට ගිහින් ලස්සන රෝස මලක් කඩා ගෙන එනවා.

"මටද ඔය මල?"

එහෙ මිදුලෙ පාට පාට රෝස මල් පිපිලා වකාරෙට.

"ඔයාට නෙවේ..."

"එහෙනං?"

"කාට හරි"

"කාටද"

"ඔයාට වැඩක් නැහැ නෙ"...

එයා මාව පහු කරල යනවා...

ඊට පස්සෙ ජනේලෙන් අත දාල රෝස මල මගෙ කෙහෙ රැළි අතර දවටනව..මගෙ ඇඟ පුර ලොකු විදුලියක් කොටා ගෙන යනවා. හිත ඇතුලෙ සුවඳ රෝස ද්ස දහසක් පිපිල සුවඳ හමනව...

'කවි ලිව්වද..."

"ම්ම්ම්ම්ම්"

"කාටද? මටද?"

"නැහැ..."

"එහෙනම්"

"පව් පින් ගැන"

"ඒ මොකද්ද?"

"මට නිකං හිතුනා"

'සිඟමන් යදින

අව් වැසි පිනි අතර

මිනිසුනේ...

මේ අත් භවයෙත්

පිං කරන්නේ කෙළෙසද

අතමිට සරුව නැතිකල

මතු භවය

සැපවත් කරගනුයෙ

කෙලෙසද...

පොහොසතුන්ට මැයි පින්

දුප්පතුන්ට මැයි පව්

වෙනසක් කරනු බැරිදෝ

කාටවත්ම මෙහි"

"අනේ ඔයාගෙ දාර්ශනික කවි. මම නං ඒකට ආස නැහැ...ඒකනෙ ඔයට කොල්ලො ෆිලෝසොෆර් කියන්නෙ.....පංඩිතකම.."

"එහෙනං ඔයාට මම සීනිබෝල කවියක් කියන්නද?"

'නුඹ නෙතග රැඳී ඉන්නට දෙන්න

ඇබින්දක් එකම එක ඇබින්දක්

නුඹ සිතග රැඳී ඉන්නට දෙන්න

ජීවිතය මගෙ තිබෙන තුරාවට'

දන් යාලු වෙලා ඒ පාර තරඟෙට කවි කියනවද...හා..හා..එන්න ඇවිත් බත් කන්න..මලිති දුවට මම ඔන්න ඔයා ආසම පොලොස් මැල්ලුමකුත් හැදුව...

අපි ඉක්මනටම උයන ගෙට දුවගෙන ගිය, බඩගින්නට ආදරේ කන්න බැහැ නෙ...