උභතෝකෝටික ප්‍රශ්නය

කතන්දරයක් ලියලා පුංචි නිවාඩුවකට යන්න මට අවසර දෙනවද? හැබැයි, නිවාඩුවෙත් ඉඩක් ලැබුණොත් එන්න මම උත්සාහ කරන්නම්.
මේකත් ටිමෝරෙදි මුහුණ දීපු සිද්ධියක්. කතාවට ඉස්සර යමක් කියන්නම්. එහෙ මිනිස්සුන්ගෙ පෙනුම ලංකාවෙ අපි වගේමයි. කොයි තරමකට කිට්ටුද කියනවා නම් දවස් කිහිපයක්ම මගෙන් ඇහුව; ඔබ අහවලාගෙ අක්කද? ඔබ අහවලාගෙ නංගිද? කියල.
එහෙ හිටිය, මමත් එක්කම ලංකාවෙ මල්ලි කෙනෙකුත්. එයා නීති වේදියෙක්. අපි දෙන්නම ටිකක් නාහෙට අහන්නැති උදවිය. නීති වේදියෙක් වුනාට එයත් මම වගෙම කාගෙ වත් වාසියට දාල තියෙන නීති කඩන කෙනෙක්. අර මම කිව්වෙ අපි ගමේ ඉඳල නගරෙට ආපු කතාවක්.
පළමු දවසෙ සුනඛ මාංශ භක්ෂණයක්. දෙවෙනි දවසෙ අපේ අත් දැකීම මිනිස් ඝාතණයක්. අපි කාර්යාලයේ චන්ද බඩු බාර ගනිමින් හිටියෙ. මෙන්න එක පාරටම ගැහැණු කෙනෙක් ලේ වැකුණු රෙදි පෙරෙදි එක්ක කාර්යාලයට කඩා ගෙන වැටුණ. විලාප දෙනව, එයාගෙ මහත්තයව කපනව කියල. අපේ ආරක්ෂක නිලධාරීන් එදෙසට දිව්ව. අපට හෙල්ලෙන්න වත් එපා කිව්ව. අපි එකිනෙකාගෙ මූණු බලා ගෙන තැති ගැනුණු මුහුණු සහ සර්වාංග වලින් තුෂ්නිම්භූත වෙල... පාෂාණිභූත වෙල හිටියා.
ගැහැනු කෙනාව ලොක්කගෙ කාමරෙට දමල වැහුව, ආරක්ෂාවට. ලොක්ක ඇවිත් අපිට නැවතිලා ඉන්න තැන්වලට වහාම රථ වලට නැගල යන්න කිව්වා.
ඉතින් අපි ගියා, ඒ වුණාට අපේ වී.එච්.එෆ්.රේඩියෝ වලට සවන් දීගෙන ඉන්නෙ මොනව වේද කියල ඊලඟ මොහොතෙ. අපට දැන ගන්නට ලැබුණ මිලීෂියා කරුවන් විසින් පෙති ගහල මරල තියෙන්නෙ ප්‍රාදේශීය දේශපාලන බලවතෙක් කියල, එහෙත් ඔහු යහපත් මතවාදයක් තියෙන ප්‍රාදේශීය නයකයෙක් කියලත් දැන ගන්නට ලැබුණා. ඔහුට කියන්නෙ,
' සාම්ප්‍රදායික පෘතුගීසි රජ්ජුරුවො' (Traditional Portugese King) කියල. ඔහුගෙ ක්‍රියාවන්ට අනුකූලව එහෙම නෙවෙයි, ඒ නම දමල තියෙන්නෙ. පෘතුගීසි රජ පරම්පරාවකින් එන නිසා. පෘතුගීසි කාරයො අවුරුදු අවුරුදු තුන්සිය ගණනක් මෙහෙ ඉඳල හියනවා, හැබැයි සූරා කෑම මිස වෙන කරපු කෙහෙල්මල් ඉටි ගෙඩියක් නැහැ. පල්ලි ටිකක්නං හදල තියෙනව. එච්චරයි. යහපත් යමක් කළා නම් මිනිස්සු මෙතරම් 'ප්‍රාථමික' විදිහට ජීවත් වෙන්නෙ නැහැ නෙ.  
මේක 1999 සිදු වුණු කතාවක්. මට අමතක වුණා කියන්න. අපිත් එක්ක හිටියා වර්තමානයෙ ලංකාවෙ මැතිවරණ කටයුතු වල ඉහළම පෙළේ තීන්දු ගන්න, වගකීමෙන් යුතු ප්‍රකාශයන් නිකුත් කරන කොමසාරිස් මහත්තැන් කෙනෙකුත්. හරිම සරල, හිත හොඳ මනුස්සයා. අපි දෙන්න එකටමයි ලංකාවෙන් පිටත් වුණෙත්.
ඔන්න හැම දාම මට වෙන වැඩෙ, අතුරු කතා පටන් ගන්නවා.ඒ ඉතින් හැටි නෙ, අපෙ. මොකද සංස්කෘතීන් තුළ උප සංස්කෘතීන් බිහි වීම සාමාන්‍ය සිදුවීමක් නෙ. ආයෙම වැටෙමු, නියම මගට.
ඊලඟ දවසෙ අපි ආයෙම ගියා, පුහුණුවට. පුහුණුව සහ බඩු භාර ගැනීම් කළවමේ සිදු වුණා. කෑම විවේකයේදි, අපට ආරංචි වුණා අර ඊයේ මරා දමපු රජ්ජුරුවන්ගෙ මිනිය වළලලා කියල. මට හිතුණා, පින්තූර කිහිපයක් ගන්න. මලයගෙන් ඇහුව, එයත් එක පයින්. හැබැයි, කොමසාරිස් තුමාට කතා කළේ නැහැ. එයා සද්ධන්ත කුලේ නිසා හොර වැඩ වලට සුදුසු නැහැ කියල අපි පූර්ව නිගමනයකට එලඹිලා හිටිය. මලයයි මමයි දෙන්නම පොකට් සයිස් නිසා වැඩි අවධානයක් යොමු වෙන්නෙ නැහැ, කාගෙ වත්.
හරියට දේශීය අය වගෙ අපි හැඳුනුම්පත් ගලවලා සාක්කුවල හංග ගෙන බොහෝම සාමාන්‍ය විදිහට ගියා. සොහොන දැන් පෙනෙන තෙක් මානයෙ. කවුරුත් සෙනග නැහැ. කොටින්ම කිව්වොත් මොන මළ යකෙක්වත් නැහැ පෙනෙන්න. නොපෙනෙන්න සමහර විට මළ යක්කු ඉන්න ඇති.
හරි පාරෙන් ගියොත් දුරයි. අපි කම්බි වැටවල් වලින් රිංගල ගියා. ළඟටම ගිහින් පින්තූර ගත්ත. සොහොනෙ තියපු මල් පර වෙලත් නැහැ තවම. ඒ රටේ ඊනියා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වෙනුවෙන් ජීවිතය පූජා කරපු වීරයෙක් නේද කියල මම, 'අනිච්චා වත සංඛාරා' ගාථාවත් කියල සොහොනට අවසන් ගෞරවයත් දැක්වූවා.
සොහොන තිබුණෙ එයාගෙ ගෙදර මිදුලෙ. අපි ගේ වටෙත් ඇවිදල පින්තූර ගත්තා. මේ කියන කල් මේ කතාව කාටවත්ම කිව්වෙත් නැහැ. අපේ මහ කන්තෝරුව නොහොත් මූලස්ථානය දන්නව නම් මට මේ තරම් කල් මේ ආයතනයෙ සේවය කරන්න ලැබෙන්නෙත් නැහැ. ඒ ගොල්ලො සිංහල බ්ලොග් කියවන්නෙ නැති නිසා හොඳයි. 
මේ....ඒක නෙවෙයි. කාරණයක් අහන්නද? මේ බ්ලොග් වලට කාටවත්ම සිංහල නමක් හදන්න බැරි වුණාද තවම..? අතුරු ප්‍රශ්නයක් වුණත් බිංදුවටම දමන්න පුළුවන් ප්‍රශ්නයකුත් නෙවෙයි නෙ. හිතල බලන්න, සිංහල ගොඩක් දන්න අය, කරුණා කරල. නිකමට ඔලුවට ආපු දෙයක්. හැබැයි, මම ජාති වාදියෙක් නම් නෙවෙයි. 
පස්සෙ තමයි මට වැටහුණෙ අපි දෙන්න කළේ මොන තරම් මෝඩ වැඩක් ද කියලා. ලංකාවට ගිහින් පත්තර වලට ලියන්න කියල අපි පිංතූර ගන්න ගියාට මිලීෂියා කාරයො ආව නම් අපිත් පෙති පෙති ස්වභාවයෙන් ලංකාවට එන්න තිබුණ.
' ගියේ ගුවනින්, ආවෙ පෙට්ටියෙන්' වෙන්නත් තිබුණා. 
ඉතින් ඉන්නකො තව ලස්සණ පුංචි කතාවක් කියන්න. අපේ භාෂා පරිවර්තකයට සම්බන්ධ එකක් මේ. මම නිකන් කතා කර කර ඉන්න ගමන් අහුව ඔයාට සහෝදර සහෝදරියො කී දෙනෙක් ඉන්නවද කියල. දොළහක් කිව්ව. නරක නැහැ නෙ? උත්පත්ති පාලනය එහෙ නැහැ. ඒ වුණාට මට ටිකක් ගැටළු සහ ගතයි වයස ඇහුවම. මාස හයෙන් හයට වගෙ වයස් පරතරය. අඩු තරමෙන් මාස නවයක්වත් නැහැ. මම හිතුව මෙතැන සංනිවේදන ප්‍රශ්නයක් කියල. දන්න සිංහලෙන් කියනව නම් 'කම්යුනිකේෂන් ගැප්' එකක් ද කියල.
'හව් කම්?' 
ඔන්න මට ඉංගිරිසියෙන්ම ලියවුණා අහපු ප්‍රශ්නෙ. මම වාද කළා, අඩු තරමින් මාස නවයක් වත් යන්න ඕනි නේද කියල. අඩු මාසෙන් ළමයි හම්බ වෙලාද? එහෙමත් නැත් නම්මේ යක්ෂයාට වයස් වැරදිලාද කියල. අපි හිතන්නෙ අපේ රටේ මානසිකත්වයෙන් නෙ.
මේ සාකච්ඡාවන් ඇති වුණෙ අපි චන්ද මධ්‍යස්ථාන බලන්න යන අතරෙදි. අපේ මල්ලිටත් මේක තේරුම් ගන්න බැරි වුණා නීති වේදියෙක් වුනත්. හරිම අවුල් සහ ගතයි. පරිවර්තකයා කිව්ව එක ඉංග්‍රීසියෙන්ම ලිව්ව නම්, මෙන්න මෙහෙමයි.
" මයි ෆාදර් ප්‍රඩ්‍යුසස් අ චයිල්ඩ් එව් රි සික්ස් මන්ත්ස්"
මලය සිංහලෙන් මට කිව්වා, 
"අක්කෙ, මූට නම් පිස්සු" කියලා.
මට මේක උභතෝකෝටික ප්‍රශ්නයක්. අපි ඉතින් හාර හාර ප්‍රශ්න අහනවා, ඇත්ත දැන ගන්න. බැරිම තැන මම කිව්වා, 
"ඔයා මහ බොරු කාරයෙක්. එහෙම නං ඔයාගෙ තාත්තවයි අම්මවයි ගිනස් පොතට දමන්න පුළුවන්" කියල. ඔන්න එතකොට බළලා මල්ලෙන් එලියට පැන්නා.
" අම්ම නෙවෙයි, මට අම්මල තුන් දෙනෙක් ඉන්නව. ඒ කියන්නෙ අපෙ තාත්තට නෝනල තුන් දෙනෙක් ඉන්නව" කියල. මදැයි, අපේ දූරාවබෝධයෙ තරම. කවුද එහෙම එකක් දන්නෙ. අපිට අම්බානකට හිනා.
( උදේ තුනේ ඉඳන් මේ ලියන්නෙ. නා කියාගෙන ඇවිත් තව මොනව හරි ලියන්නම්. අදත් අපි, ' නිවාස අඩස්සියෙ'. එහෙම වෙලාවට සයිබරයත් නැත්නම්...අප්පේ! කියලා වැඩක් නැහැ.)